BOG NAZYWA KLER RELIGII RZYMSKO –KATOLICKIEJ - BESTYJA | ArtykuÂły

ArtykuÂły

Semper invicta

59244 - WyświetleńEzoteryczny Watykan - Tajemnice Watykanu cz.II.

46613 - WyświetleńCztery Ewangelie Nowego testamentu podwazaja sie nawzajem

40707 - WyświetleńTajne Szyfry Biblii

35954 - WyświetleńDogmaty – Przedmowa

Newsy

JAK SMOK PRZERODZIL SIE W BESTYJE A CESARZ W BISKUPA

BOG NAZYWA KLER RELIGII RZYMSKO –KATOLICKIEJ - BESTYJA

WEDLUG SLOW BOGA - BISKUPI KLAMIA

Rogaty Watykan

Afera Banco Ambrosiano

Papiez musi umrzec

Ezoteryczny Watykan - Tajemnice Watykanu cz.II.

Masakra w Langwedocji

Cztery Ewangelie Nowego testamentu podwazaja sie nawzajem

Tajne Szyfry Biblii

Dogmaty – Przedmowa

Galeria

Lista kategorii

Ezoteryczny Watykan - Bazylika header=[Ezoteryczny Watykan - Bazylika]

Impresje Madelajne Watykan header=[Impresje Madelajne Watykan]

Magia 16 Wiatrow na Placu Sw Piotra header=[Magia 16 Wiatrow na Placu Sw Piotra]

Plac sw. Piotra header=[Plac sw. Piotra]

Tace na datki header=[Tace na datki]

Vaticano-Ezoterico-Feng Shui header=[Vaticano-Ezoterico-Feng Shui]

ArtykuÂły

ďťż

BOG NAZYWA KLER RELIGII RZYMSKO –KATOLICKIEJ - BESTYJA

25/12/2014 01:01 Autor

Andrzej Struski Kliknięć

2461

W zwiÂązku ze ÂświĂŞtami BoÂżego Narodzenia i w odniesieniu do sprawy,Âże Watykan przez 2000 lat kpiÂł sobie z Potrzeb Boga i z ludzi na Ziemi, nadszedÂł Czas Jego OsÂądzenia.

W Imieniu Boga i z Jego Woli przesyÂłam Wam Wszystkim poniÂższy tekst:
BÓG NAZYWA KLER RELIGII RZYMSKO –KATOLICKIEJ - BESTYJÂĄ.
B.G.
III. 18. - a oczy twoje namaÂż maÂściÂą wzrok naprawiajÂącÂą, abyÂś widziaÂł.
B.G.
XIII. 1. - I widziaÂłem bestyjĂŞ wystĂŞpujÂącÂą z morza, majÂącÂą siedm gÂłów i rogów dziesiĂŞĂŚ; a na rogach jej byÂło dziesiĂŞĂŚ koron, a na gÂłowach jej imiĂŞ bluÂźnierstwa.
W sÂłowach; - „I widziaÂłem bestyjĂŞ wystĂŞpujÂącÂą z morza, „jest ukryta kluczowa informacja. WÂłaÂściwe odczytanie tej zaszyfrowanej informacji posiada fundamentalne znaczenie, dla odczytania wszystkich pozostaÂłych zaszyfrowanych a treÂści Apokalipsy informacji od Boga. Odczytania w takim znaczeniu, w jakim Bóg je nam przekazaÂł.
W treÂści wersetu jest zaszyfrowanych 5 tajemnic.
1. Bestyja wystĂŞpujÂąca z morza
2. Bestyja majÂąca siedem gÂłów
3. Bestyja majÂąca rogów dziesiĂŞĂŚ
4. Tajemnica koron na rogach
5. Na siedmiu gÂłowach Bestyji imiĂŞ bluÂźnierstwa
1.Bestyja wystĂŞpujÂąca z morza
Pytanie; Jak wyglÂądaÂła, lub co reprezentowaÂła bestyja, którÂą w widzeniu, ukazano ÂŚw. Janowi?
W pierwszych sÂłowach dotyczÂących bestyji, ÂŚw. Jan napisaÂł; „I widziaÂłem bestyjĂŞ wystĂŞpujÂącÂą z morza,”.
On juÂż jÂą widzi, ale zanim opisze jej cechy, wskazuje nam miejsce i charakter jej wystÂąpienia, czyli czynnoÂśĂŚ, jakÂą sama bestyja wykonuje.
WedÂług tego, co jest napisane w wersecie, bestyja wystĂŞpuje z morza.
Pytanie; - Z jakiego morza wystĂŞpuje bestyja?
Czasownik „wystĂŞpowaĂŚ” nie dotyczy wody. Z wody nie moÂżna wystÂąpiĂŚ. Na pomoc w odszyfrowaniu tej tajemnicy przychodzi nam, inny werset z Apokalipsy.
W XVII rozdziale sÂą spisane wersety, które wyjaÂśniajÂą zaszyfrowane informacje dotyczÂące Watykanu, kapÂłanów i religii.
B.G.
XVII. 15. - „I rzekÂł mi: Wody, któreÂś widziaÂł, gdzie wszetecznica siedzi, sÂą ludzie i zastĂŞpy, i narody, i jĂŞzyki.”
W tym wersecie jest zapisane stwierdzenie: „Wody, któreÂś widziaÂł, sÂą ludzie i zastĂŞpy, i narody, i jĂŞzyki.” Takie stwierdzenie wyjaÂśnia kwestiĂŞ z pierwszej tajemnicy wersetu XIII. 1., Która odnosi siĂŞ do warunków, lub okolicznoÂści, z czego wystĂŞpuje bestyja?
Zwrot; - „I widziaÂłem bestyjĂŞ wystĂŞpujÂącÂą z morza, „ jest kontekstem do zwrotu; - „Wody, któreÂś widziaÂł”. Zarówno sÂłowo; - „morze” jak i sÂłowo; - „wody” mówiÂą o tym samym, mówiÂą o miejscu, warunkach, lub o Âśrodowisku, z jakiego wystĂŞpuje bestyja. W dalszym kontekÂście zwrot; - „Wody, któreÂś widziaÂł, sÂą ludzie i zastĂŞpy, i narody, i jĂŞzyki.” Wnosi wyjaÂśnienie, - Âże to morze i te wody symbolizujÂą ludzi.
Z kolei ludzie sÂą tu podzieleni na grupy wedÂług okreÂślonych cech.
1. Narody – ludzie róÂżnych narodowoÂści.
2. ZastĂŞpy – ludzie w Narodach/PaĂąstwach w zebranych grupach (nie sÂą to caÂłe Narody tylko wspólnoty).
3. JĂŞzyki – W tym wspólnym „morzu/wodach” w tych wspólnotach róÂżnonarodowych, ludzie mówiÂą róÂżnymi jĂŞzykami, lecz zgormadzeni sÂą pod jednym sztandarem.
ÂŚw. Jan w widzeniu zobaczyÂł miĂŞdzynarodowÂą, wielojĂŞzycznÂą spoÂłecznoÂśĂŚ, z której to spoÂłecznoÂści, z jej Âśrodowiska, wystĂŞpuje bestyja.
Ta bestyja z widzenia, którÂą ÂŚw. Jan opisuje, jest szczególnÂą postaciÂą, lub grupÂą szczególnych osób, jakie wystĂŞpujÂą przed front, przed oblicze, wskazywanej tu, spoÂłecznoÂści.
W tym momencie juÂż wiemy, Âże bestyja jest symbolem wÂąskiej grupy spoÂłecznej, reprezentujÂącej opisanÂą tu spoÂłecznoÂśĂŚ kapÂłanów, jako pasterzy szerokich rzesz wiernych. SpoÂłecznoÂśĂŚ o tak szerokich cechach miĂŞdzynarodowych, jest wyjÂątkowym zbiorem ludzkim. Ta spoÂłecznoÂśĂŚ religijna jest wskazana w treÂści Apokalipsy a tym samym, w procesie dowodowym, uzyskujemy dodatkowe informacje o cechach charakteru symbolizowanego bestja szyfru. Apokalipsa w caÂłej swojej treÂści odnosi siĂŞ do spraw zwiÂązanych z Jezusem Chrystusem i w taki sposób jej treÂśĂŚ dotyczy wyÂłÂącznie spraw chrystusowych. Takie konteksty ostatecznie wyjaÂśniajÂą pierwszÂą tajemnicĂŞ wersetu i inne tajemnice Apokalipsy. Ta postac, która wystĂŞpuje z morza, musi byĂŚ ÂściÂśle zwiÂązana ze sprawami Jezusa Chrystusa.
ÂŚw. Jan w widzeniu miaÂł pokazanÂą spoÂłecznoÂśĂŚ kapÂłanów chrzeÂścijaĂąskich, wystĂŞpujÂących przed front wiernych katolickich, caÂłkowicie zwiÂązanych z Watykanem.
Bestyja - to sÂłowo szyfr, dla przedstawiania kapÂłanów religii rzymsko - katolickiej.

2. Bestyja majÂąca siedem gÂłów
Druga tajemnica tego wersetu a raczej tajemnica kapÂłanów symbolizowanych sÂłowem bestyja, jest zwiÂązana z okreÂśleniem; - „siedem gÂłów”.
W treÂści Apokalipsy liczba siedem peÂłni rolĂŞ klucza i symbolizuje to, co pochodzi z Nieba, lub od Boga. Symbolizuje rzeczy majÂące pozytywnÂą wartoÂśĂŚ.
Zastosowany tu, klucz; - „siedem gÂłów” w swoim drugim czÂłonie – sÂłowo gÂłowa - oznacza rzeczy zwiÂązane z intelektem czÂłowieka. W powiÂązani oba sÂłowa klucza mówiÂą o intelekcie kapÂłanów katolickich. Sprawy zwiÂązane z intelektem, dotyczÂące bestyji, czyli kapÂłanów chrzeÂścijaĂąskich, to sprawy zwiÂązane z niebem, z Bogiem - Ojcem Jezusa Chrystusa i z samym Jezusem. O tego typu sprawach mówi szyfr „siedem gÂłów”.
ReasumujÂąc informacje zawarte w dwóch pierwszych tajemnicach wersetu, moÂżemy wyciÂągnÂąĂŚ wniosek, Âże wskazywana bestyja to szyfr dla kapÂłanów kultu zwiÂązanego z Jezusem Chrystusem.
P.S. 7 sakramentów ÂświĂŞtych, 7 grzechów gÂłównych,
B.G.
XVII. 9. - TuĂŚ jest rozum majÂący mÂądroÂśĂŚ: Te siedm gÂłów sÂą siedm gór, na których ta niewiasta siedzi.
3. Bestyja majÂąca rogów dziesiĂŞĂŚ
Druga tajemnica siedem gÂłów a trzecia z kolei to, rogów dziesiĂŞĂŚ. Liczebnik 10 nie moÂże wskazywaĂŚ rzeczywistych, czyli fizycznych rogów jest, wiĂŞc szyfrem dotyczÂącym kolejnej tajemnicy.
W treÂści Apokalipsy sa zapisane 3 wersety uzupeÂłniajÂące informacje, dotyczÂące dziesiĂŞciu rogów.
B.G.
XVII. 12. - A dziesiĂŞĂŚ rogów, któreÂś widziaÂł, jest dziesiĂŞĂŚ królów, którzy królestwa jeszcze nie wziĂŞli; ale wezmÂą moc jako królowie, na jednĂŞ godzinĂŞ z bestyjÂą.
Zwrot; - „A dziesiĂŞĂŚ rogów, któreÂś widziaÂł, jest dziesiĂŞĂŚ królów, „ przedstawia te rogi, jako rzecz, która posiada pozytywnÂą wartoÂśĂŚ. JuÂż w podstawowym wersecie 1 z XIII rozdz. istnieje zwrot, który mówi o koronach, cyt.; - a na rogach jej byÂło dziesiĂŞĂŚ koron”.
WedÂług treÂści zawartej w tych cytatach, rogi sÂą zaszyfrowanÂą informacjÂą i mówiÂą o rzeczy, lub dziesiĂŞciu rzeczach, które posiadajÂą, lub powinny posiadaĂŚ wÂładzĂŞ, lub moc równÂą wÂładzy królewskiej.
Kolejna informacja; - „którzy królestwa jeszcze nie wziĂŞli; „ mówi, Âże te 10 rzeczy, które posiadajÂą status wÂładzy królewskiej, jeszcze swej wÂładzy i mocy nie wziĂŞÂły, lub nie uÂżyÂły.
W ostatniej zwrotach tego wersetu; - „ale wezmÂą moc, jako królowie, na jednĂŞ godzinĂŞ z bestyjÂą.”, Jest ujĂŞta informacja, która mówi, Âże ta moc zostanie uÂżyta, Âże te tajemnicze rzeczy jÂą wezmÂą.
Zwrot; - „ale wezmÂą moc, jako królowie” ukazuje nam rÂąbek charakteru tych tajemniczych rzeczy. Z poprzednich dwóch tajemnic pierwszego wersetu wynika, Âże dziesiĂŞĂŚ rogów jest bezpoÂśrednio poÂłÂączone z siedmioma gÂłowami. Z kolei gÂłowy sÂą zwiÂązanÂą z Jezusem Chrystusem, intelektualnÂą wartoÂściÂą kapÂłanów chrzeÂścijaĂąskich.
W sÂłowach; - „wezmÂą moc”, jest informacja, Âże to nie kapÂłani dadzÂą im moc a wrĂŞcz przeciwnie, wymuszÂą uzyskanie tej mocy na kapÂłanach.
4. Tajemnica koron na rogach
B.G.
XVII. 13. - Ci jednÂą radĂŞ majÂą i moc, i zwierzchnoÂśĂŚ swojĂŞ bestyi podadzÂą.
OkreÂślenie zawarte w sÂłowach; - „Ci jednÂą radĂŞ majÂą i moc, „ mówi, Âże te dziesiĂŞĂŚ rzeczy posiadajÂą indywidualny charakter postaci, majÂą jednÂą radĂŞ i dysponujÂą mocÂą.
W sÂłowach; - „Ci jednÂą radĂŞ majÂą” istnieje informacja, Âże kaÂżda postaĂŚ (Ci, lub one) ma jednÂą radĂŞ. Z tego wynika, Âże dziesiĂŞĂŚ postaci to, 10 rad, albo dziesiĂŞĂŚ postaci to, dziesiĂŞĂŚ przykazaĂą.
Zwrot ten; - „i zwierzchnoÂśĂŚ swojĂŞ bestyi podadzÂą.” Jako kolejna informacja potwierdza, Âże dziesiĂŞĂŚ rogów to nic innego jak dziesiĂŞĂŚ rad a dziesiĂŞĂŚ rad to w chrzeÂścijaĂąstwie, DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych? PosiadajÂą one, te przykazania, lub rady, naturalnÂą zwierzchnoÂśĂŚ nad kapÂłanami chrzeÂścijaĂąskimi.
TĂŞ zwierzchnoÂśĂŚ im podadzÂą, czyli wniosÂą wÂłasnym tekstem i treÂściÂą w nim zawartÂą, nakazy postepowania dla kapÂłanów. Dla tych kapÂłanów, którzy zrozumiejÂą istotĂŞ chrzeÂścijaĂąskiego bluÂźnierstwa w stosunku do potrzeb Boga i postanowiÂą zmieniĂŚ swoje Âżycie osobiste i kapÂłaĂąskie, przyjmujÂąc DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych, jako nakazy dla siebie. StosujÂąc we wÂłasnym Âżyciu rady Boga, jakie istniejÂą w przykazaniach, stanÂą siĂŞ widocznym wzorem dla innych ludzi. W tym momencie „na rogi” – Przykazania, wrócÂą korony.
Wskazanie na dziesiĂŞĂŚ rogów, które symbolizujÂą DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych, jako na rzeczy posiadajÂące wÂładzĂŞ i moc królewskÂą, jest caÂłkowicie uzasadnione. DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych posiada taki status spoÂłeczny w odniesieniu do potrzeb Boga.
5. Na siedmiu gÂłowach Bestyji imiĂŞ bluÂźnierstwa
B.G.
XVII. 16. - A dziesiĂŞĂŚ rogów, któreÂś widziaÂł na bestyi, ciĂŚ w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdÂą wszetecznicĂŞ i uczyniÂą jÂą spustoszonÂą i nagÂą, i ciaÂło jej bĂŞdÂą jeÂśĂŚ, a samÂą ogniem spalÂą.
Stwierdzenie Boga; - „A dziesiĂŞĂŚ rogów, któreÂś widziaÂł na bestyi, ciĂŚ w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdÂą wszetecznicĂŞ” mówi, Âże DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdzie WszetecznicĂŞ, – czyli Watykan. W innej odmianie tej informacji od Boga, moÂżemy przeczytaĂŚ, Âże DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych nienawidzi kleru watykaĂąskiego.
UÂżycie przez Boga sÂłowa „w nienawiÂści”, pokazuje nam jak bardzo bluÂźni kler watykaĂąski przeciwko potrzebom Boga i do jakiego stopnia Bóg obciÂąÂża tych kapÂłanów kÂłamstwem przeciwko boskim potrzebom. (W tym miejscu naleÂży zwróciĂŚ uwagĂŞ na fakt, Âże w Niebie nie istnieje forma emocjonalnego postĂŞpowania w stanie nienawiÂści.) UjĂŞte tu, przez Boga, okreÂślenie – „w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdÂą wszetecznicĂŞ” miaÂło na celu pokazanie stanu negatywnej oceny Boga dla kÂłamstw gÂłoszonych w naukach chrzeÂścijaĂąskich ze wskazaniem na watykaĂąskie a dotyczÂących potrzeb Boga.
NajwaÂżniejszÂą kwestiÂą, z której wynika nienawiÂśĂŚ DziesiĂŞciu PrzykazaĂą do kleru chrzeÂścijaĂąskiego a tym samym, „nienawiÂśĂŚ” samego Boga do tego kleru, jest zÂłamanie przez kapÂłanów nakazu Boga. Przykazania wraz z treÂściÂą na tablicach przesÂłanych MojÂżeszowi, miaÂły dodatkowÂą informacjĂŞ, która dotyczyÂła sposobu ich zastosowania.
Bóg rozkazaÂł, by DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą, które przesÂłaÂł na tablicach, zastosowali w swoim Âżyciu WÂładcy i KapÂłani. Nakazy zawarte na tablicach nie miaÂły byĂŚ wymuszane do stosowania na spoÂłecznoÂści.
W efekcie przyjĂŞcia nakazów przez kapÂłanów, zawarte w ich treÂści - rady, wymusiÂłyby wzorowe Âżycie stosujÂących przykazania kapÂłanów i wÂładców. Tym samym, te postacie, bĂŞdÂące na spoÂłecznym „Âświeczniku”, byÂłyby doskonaÂłym i widocznym, jak równieÂż zrozumiaÂłym wzorem do naÂśladowania dla innych ludzi. JeÂżeli ktoÂś chciaÂłby ÂżyĂŚ wedÂług wzoru, jaki pokazywaliby, stosujÂący te boskie rady kapÂłani, mógÂłby braĂŚ z nich przykÂład. Ale w zamyÂśle Boga, nie istniaÂł nakaz stosowania tych rad, dla spoÂłecznoÂśĂŚ. PrzyjĂŞcie przez ludzi, takiego sposobu Âżycia, jaki prezentowaliby kapÂłani stosujÂący rady, byÂło wedÂług Boga dobrowolne. JeÂżeli komuÂś, taki sposób Âżycia by siĂŞ spodobaÂł, mógÂłby go przyjÂąĂŚ dla siebie. SkutecznoÂśĂŚ zastosowana spoÂłecznego rad zawartych w przykazaniach, zaleÂżna by byÂła, od jakoÂści Âżycia kapÂłanów je stosujÂących.
KapÂłani utajnili ten rozkaz Boga, uznajÂąc go za zbyt trudny do wykonania. W zamian, juÂż znane publicznie rady istniejÂące na tablicach, które MojÂżesz otrzymaÂł od Boga, postanowili zmanipulowaĂŚ i zastosowaĂŚ, jako element kultu religijnego. Nakaz stosowania DziesiĂŞciu PrzykazaĂą BoÂżych dla wiernych byÂł rozwiÂązaniem bĂŞdÂącym w sprzecznoÂści, z jednoznacznym zaleceniem Boga.
Taki bluÂźnierczy sposób zastosowania DziesiĂŞciu PrzykazaĂą BoÂżych, byÂł metodÂą wyjÂścia z obowiÂązku nadanego przez Boga. WyjÂście z trudnej sytuacji, wymyÂślone przez leniwych kapÂłanów byÂło sposobem wrogim, w stosunku do potrzeb Boga, byÂło bluÂźnierstwem.
ZwykÂły czÂłowiek, nie podejmuje siĂŞ sÂłuÂżby boÂżej a tym samym, nie posiada odpowiedniego charakteru, woli i obowiÂązku, jak równieÂż osobistej determinacji do Âżycia w nakazywany przez Boga sposób. Nakazy zawarte w przykazaniach taki czÂłowiek mógÂł, ale nie musiaÂł stosowaĂŚ. KapÂłan, który podejmuje siĂŞ sÂłuÂżby boÂżej powinien poÂświĂŞciĂŚ swoje Âżycie w spoÂłeczeĂąstwie dla potrzeb Boga. Jedynym wÂłaÂściwym sposobem takiego poÂświĂŞcenia dla Boga, jest wzór Âżycia rodzinnego, wedÂług nakazów zawartych w przykazaniach.
KapÂłani mieli ÂżyĂŚ we wÂłasnych rodzinach i stosujÂąc nakazy Boga, byĂŚ wzorem postepowania dla innych. Inni jak by chcieli, lub gdyby im siĂŞ ten wzór podobaÂł, mogliby równieÂż go zastosowaĂŚ.
Niestety, kapÂłani w myÂśl nakazu Boga nie postÂąpili a tym samym, przykazania nie mogÂły wziÂąĂŚ swego królestwa i mocy i rady. Kler watykaĂąski, postÂąpiÂł jeszcze dalej na drodze bluÂźnierstwa przeciw Bogu. Nie tylko, Âże nie stosuje DziesiĂŞciu PrzykazaĂą we wÂłasnym Âżyciu, to jeszcze dodatkowo usunÂąÂł on instytucjĂŞ maÂłÂżeĂąstwa kapÂłanów, wprowadzajÂąc celibat. Celibat i pomijanie obowiÂązku stosowania przykazaĂą przez kapÂłanów, jest podwójnym bluÂźnierstwem w stosunku do potrzeb Boga, i w stosunku do samego Boga.
Kolejny zwrot; - „i uczyniÂą jÂą spustoszonÂą i nagÂą, „ mówi nam, Âże spoÂłeczne zrozumienie bluÂźnierstwa kapÂłanów wzglĂŞdem Boga, caÂłkowicie zdegraduje ich pozycjĂŞ sÂługi boÂżego i poÂśrednika do Boga.
BluÂźnierstwo wynikajÂące ze sposobu zastosowania przykazaĂą, poznane publicznie, spowoduje sytuacjĂŞ wskazanÂą w tym zwrocie; - „i ciaÂło jej bĂŞdÂą jeÂśĂŚ, a samÂą ogniem spalÂą.” CiaÂło jej bĂŞdÂą jeÂśĂŚ, oznacza, Âże wszystkie stosowane dogmaty i doktryny katolickie zostanÂą publicznie osÂądzone. A samÂą ogniem spalÂą, oznacza, Âże kapÂłani odarci ze szat kÂłamstwa wzglĂŞdem Boga, bĂŞdÂą palic siĂŞ ze wstydu przed wÂłasnymi wiernymi.
B.G.
XVII. 1. - I przyszedÂł jeden z siedmiu AnioÂłów, którzy mieli siedm czasz, i rzekÂł do mnie, mówiÂąc mi: ChodÂź, okaÂżĂŞ ci osÂądzenie onej wielkiej wszetecznicy, która siedzi nad wodami wielkiemi,
W zdaniu; - „ChodÂź, okaÂżĂŞ ci osÂądzenie onej wielkiej wszetecznicy, która siedzi nad wodami wielkiemi, „ jest zawarta informacja, która przedstawia postac „wszetecznicy”, jako symbolu skrywajÂącego Watykan. Wody w treÂści Apokalipsy symbolizujÂą spoÂłecznoÂśĂŚ wiernych chrzeÂścijaĂąskich. SiedzÂąca nad nimi wszetecznica jest stolicÂą tej spoÂłecznoÂści.
B.G.
XVII. 3. - I odniósÂł miĂŞ na puszczĂŞ w duchu. I widziaÂłem niewiastĂŞ siedzÂącÂą na szarÂłatnoczerwonej bestyi, peÂłnej imion bluÂźnierstwa, która miaÂła siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów.
W tym zdaniu; - „I widziaÂłem niewiastĂŞ siedzÂącÂą na szarÂłatnoczerwonej bestyi, peÂłnej imion bluÂźnierstwa, która miaÂła siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów” istniejÂą informacje dokumentujÂące wskazania na istnienie bluÂźnierstwa kleru chrzeÂścijaĂąskiego i watykaĂąskiego. Niewiasta – Stolica Apostolska, siedzÂąca na bestyji – klerze katolickim, tworzy wspólnotĂŞ wartoÂści. Wszetecznica – Watykan, poprzez NiewiastĂŞ – wÂładze Watykanu ze spoÂłecznoÂściÂą kleru chrzeÂścijaĂąskiego i wszyscy sÂą peÂłni bluÂźnierstwa.
Dowodowym wskazaniem jest poÂłÂączenie niewiasty – oligarchów watykaĂąskich, stanowiÂących sobÂą stolicĂŞ apostolska z bestyjÂą – klerem chrzeÂścijaĂąskim.
B.G.
XVII. 7. - I rzekÂł mi AnioÂł: CzemuÂż siĂŞ dziwujesz? Ja tobie powiem tajemnicĂŞ tej niewiasty i bestyi, która jÂą nosi, która ma siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów.
SÂłowa tego zdania; - „Ja tobie powiem tajemnicĂŞ tej niewiasty i bestyi, która jÂą nosi, która ma siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów.”, ukazujÂą istniejÂącÂą zaleÂżnoÂśĂŚ i wspólnotĂŞ, jaka istnieje pomiĂŞdzy dwoma wielkimi tajemnicami Apokalipsy. Bestyja majÂąca siedem gÂłów i rogów dziesiĂŞĂŚ, jest symbolem kleru chrzeÂścijaĂąskiego, który nosi niewiastĂŞ – oligarchów watykaĂąskich, stanowiÂących sobÂą StolicĂŞ ApostolskÂą. Nosi, - oznacza utrzymuje. Kler „siedmiogÂłowa bestia” utrzymuje w taki sposób „niewiastĂŞ”, Âże zbiera od wiernych datki na utrzymanie stolicy apostolskiej.
Stwierdzenie Boga; - „A dziesiĂŞĂŚ rogów, któreÂś widziaÂł na bestyi, ciĂŚ w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdÂą wszetecznicĂŞ” mówi, Âże DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdzie WszetecznicĂŞ, – czyli StolicĂŞ ApostolskÂą (rodzaj ÂżeĂąski – w kontekÂście Niewiasta), lub inaczej mówiÂąc Watykan. W innej odmianie tej informacji od Boga, moÂżemy przeczytaĂŚ, Âże DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą BoÂżych nienawidzi kleru watykaĂąskiego.
UÂżycie przez Boga sÂłowa „w nienawiÂści”, pokazuje nam jak bardzo bluÂźni kler watykaĂąski przeciwko potrzebom Boga i do jakiego stopnia Bóg obciÂąÂża tych kapÂłanów kÂłamstwem przeciwko boskim potrzebom. (W tym miejscu naleÂży zwróciĂŚ uwagĂŞ na fakt, Âże w Niebie nie istnieje forma emocjonalnego postĂŞpowania w stanie nienawiÂści.) UjĂŞte tu, przez Boga, okreÂślenie – „w nienawiÂści mieĂŚ bĂŞdÂą wszetecznicĂŞ” miaÂło na celu pokazanie stanu negatywnej oceny Boga dla kÂłamstw gÂłoszonych w naukach chrzeÂścijaĂąskich ze wskazaniem na watykaĂąskie a dotyczÂących potrzeb Boga.
NajwaÂżniejszÂą kwestiÂą, która jest zwiÂązana z nienawiÂściÂą DziesiĂŞciu PrzykazaĂą do kleru chrzeÂścijaĂąskiego a tym samym, „nienawiÂściÂą” samego Boga do tego kleru, jest zmiana nakazu formy zastosowania spoÂłecznego DziesiĂŞciu PrzykazaĂą BoÂżych, jakÂą przesÂłaÂł Bóg wraz z tablicami. Te przykazania wraz z treÂściÂą, miaÂły dodatkowÂą informacjĂŞ, która dotyczyÂła sposobu ich zastosowania.
Bóg rozkazaÂłby DziesiĂŞĂŚ PrzykazaĂą, które przesÂłaÂł na tablicach, zastosowali w swoim Âżyciu WÂładcy i KapÂłani. Nakazy zawarte na tablicach nie miaÂły byĂŚ wymuszane na spoÂłecznoÂści.
W efekcie przyjĂŞcia nakazów przez kapÂłanów, zawarte w ich treÂści rady, wymusiÂłyby wzorowe Âżycie stosujÂących przykazania kapÂłanów i wÂładców. Tym samym, te postacie, bĂŞdÂące na spoÂłecznym „Âświeczniku”, byÂłyby doskonaÂłym i widocznym, jak równieÂż zrozumiaÂłym wzorem do naÂśladowania dla innych ludzi. JeÂżeli ktoÂś chciaÂłby ÂżyĂŚ wedÂług wzoru, jaki pokazywaliby, stosujÂący te boskie rady kapÂłani, mógÂłby braĂŚ z nich przykÂład. Ale w zamyÂśle Boga, nie istniaÂł nakaz stosowania tych rad, przez spoÂłecznoÂśĂŚ. PrzyjĂŞcie przez ludzi, takiego sposobu Âżycia, jaki prezentowaliby kapÂłani stosujÂący rady, byÂło wedÂług Boga dobrowolne. JeÂżeli komuÂś, taki sposób Âżycia by siĂŞ spodobaÂł, mógÂłby go przyjÂąĂŚ dla siebie. SkutecznoÂśĂŚ zastosowana spoÂłecznego rad zawartych w przykazaniach, zaleÂżna by byÂła, od jakoÂści Âżycia kapÂłanów je stosujÂących.
KapÂłani utajnili ten rozkaz Boga, uznajÂąc go za zbyt trudny do wykonania. W zamian, juÂż znane publicznie rady istniejÂące na tablicach, które MojÂżesz otrzymaÂł od Boga, postanowili zmanipulowaĂŚ, jako element kultu religijnego. Nakaz stosowania DziesiĂŞciu PrzykazaĂą BoÂżych dla wiernych byÂł rozwiÂązaniem bĂŞdÂącym w sprzecznoÂści, z jednoznacznym nakazem Boga.
Taki bluÂźnierczy sposób zastosowania DziesiĂŞciu PrzykazaĂą BoÂżych, byÂł metodÂą wyjÂścia z trudnej sytuacji, przez leniwych kapÂłanów a zarazem byÂł sposobem wrogim, w stosunku do potrzeb Boga.
ZwykÂły czÂłowiek, nie podejmuje siĂŞ sÂłuÂżby boÂżej a tym samym, nie posiada odpowiedniego charakteru, woli i obowiÂązku, jak równieÂż osobistej determinacji do Âżycia w nakazywany przez Boga sposób. Nakazy zawarte w przykazaniach mógÂł, ale nie musiaÂł stosowaĂŚ. KapÂłan, który podejmuje siĂŞ sÂłuÂżby boÂżej powinien poÂświĂŞciĂŚ swoje Âżycie w spoÂłeczeĂąstwie dla potrzeb Boga. Jedynym wÂłaÂściwym sposobem takiego poÂświĂŞcenia dla Boga, jest wzór Âżycia rodzinnego, wedÂług nakazów zawartych w przykazaniach.
KapÂłani mieli ÂżyĂŚ we wÂłasnych rodzinach i stosujÂąc nakazy Boga, byĂŚ wzorem postepowania dla innych. Inni jak by chcieli, lub gdyby im siĂŞ ten wzór podobaÂł, mogliby równieÂż go zastosowaĂŚ.
Niestety, kapÂłani w myÂśl nakazu Boga nie postÂąpili a tym samym przykazania nie mogÂły wziÂąĂŚ swego królestwa i mocy i rady. Kler watykaĂąski, postÂąpiÂł jeszcze dalej na drodze bluÂźnierstwa przeciw Bogu. Nie tylko, Âże nie stosuje DziesiĂŞciu PrzykazaĂą we wÂłasnym Âżyciu, to jeszcze dodatkowo usunÂąÂł on instytucjĂŞ maÂłÂżeĂąstwa kapÂłanów, wprowadzajÂąc celibat. Celibat i pomijanie obowiÂązku stosowania przykazaĂą przez kapÂłanów, jest podwójnym bluÂźnierstwem w stosunku do potrzeb Boga, i w stosunku do samego Boga.
Kolejny zwrot; - „i uczyniÂą jÂą spustoszonÂą i nagÂą, „ mówi nam, Âże spoÂłeczne zrozumienie bluÂźnierstwa kapÂłanów wzglĂŞdem Boga, caÂłkowicie zdegraduje ich pozycjĂŞ sÂługi boÂżego i poÂśrednika do Boga.
BluÂźnierstwo wynikajÂące ze sposobu zastosowania przykazaĂą, poznane publicznie, spowoduje sytuacjĂŞ wskazanÂą w tym zwrocie; - „i ciaÂło jej bĂŞdÂą jeÂśĂŚ, a samÂą ogniem spalÂą.” CiaÂło jej bĂŞdÂą jeÂśĂŚ, oznacza, Âże wszystkie stosowane dogmaty i doktryny katolickie zostanÂą publicznie osÂądzone. A samÂą ogniem spalÂą, oznacza, Âże kapÂłani odarci ze szat kÂłamstwa wzglĂŞdem Boga, bĂŞdÂą palic siĂŞ ze wstydu przed wÂłasnymi wiernymi.
B.G.
XVII. 1. - I przyszedÂł jeden z siedmiu AnioÂłów, którzy mieli siedm czasz, i rzekÂł do mnie, mówiÂąc mi: ChodÂź, okaÂżĂŞ ci osÂądzenie onej wielkiej wszetecznicy, która siedzi nad wodami wielkiemi,
W zdaniu; - „ChodÂź, okaÂżĂŞ ci osÂądzenie onej wielkiej wszetecznicy, która siedzi nad wodami wielkiemi, „ jest zawarta informacja, która przedstawia postac „wszetecznicy”, jako symbolu skrywajÂącego Watykan. Wody w treÂści Apokalipsy symbolizujÂą spoÂłecznoÂśĂŚ wiernych chrzeÂścijaĂąskich. SiedzÂąca nad nimi wszetecznica jest stolicÂą tej spoÂłecznoÂści.
B.G.
XVII. 3. - I odniósÂł miĂŞ na puszczĂŞ w duchu. I widziaÂłem niewiastĂŞ siedzÂącÂą na szarÂłatnoczerwonej bestyi, peÂłnej imion bluÂźnierstwa, która miaÂła siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów.
W tym zdaniu; - „I widziaÂłem niewiastĂŞ siedzÂącÂą na szarÂłatnoczerwonej bestyi, peÂłnej imion bluÂźnierstwa, która miaÂła siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów” istniejÂą informacje dokumentujÂące wskazania na istnienie bluÂźnierstwa kleru chrzeÂścijaĂąskiego i watykaĂąskiego. Niewiasta – Stolica Apostolska, siedzÂąca na bestyji, jest wspólnotÂą wartoÂści ze spoÂłecznoÂściÂą kleru chrzeÂścijaĂąskiego, peÂłnego bluÂźnierstwa. Dowodowym wskazaniem jest poÂłÂączenie niewiasty – oligarchów watykaĂąskich, stanowiÂących sobÂą stolicĂŞ apostolska z bestyjÂą – klerem chrzeÂścijaĂąskim.
B.G.
XVII. 7. - I rzekÂł mi AnioÂł: CzemuÂż siĂŞ dziwujesz? Ja tobie powiem tajemnicĂŞ tej niewiasty i bestyi, która jÂą nosi, która ma siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów.
SÂłowa tego zdania; - „Ja tobie powiem tajemnicĂŞ tej niewiasty i bestyi, która jÂą nosi, która ma siedm gÂłów i dziesiĂŞĂŚ rogów.”, UkazujÂą istniejÂącÂą zaleÂżnoÂśĂŚ i wspólnotĂŞ, jaka istnieje pomiĂŞdzy dwoma wielkimi tajemnicami Apokalipsy. Bestyja majÂąca siedem gÂłów i rogów dziesiĂŞĂŚ, jest symbolem kleru chrzeÂścijaĂąskiego, który nosi niewiastĂŞ – oligarchów watykaĂąskich, stanowiÂących sobÂą StolicĂŞ ApostolskÂą, która jest zaszyfrowana pod sÂłowem „niewiasta”. Nosi, - oznacza utrzymuje. Kler „siedmiogÂłowa bestia” utrzymuje w taki sposób „niewiastĂŞ”, Âże zbiera od wiernych datki na utrzymanie stolicy apostolskiej.
P.S. PowyÂższy tekst, przedstawiam, jako czÂłowiek, który ma do tego peÂłne prawo otrzymane do Boga i czyniĂŞ Jego wolĂŞ. Jestem tu na Ziemi w charakterze przedstawiciela Boga i dysponujĂŞ odpowiednim prawem i wiedzÂą do reprezentowania Jego potrzeb. KaÂżde sÂłowo, które napisaÂłem i gdziekolwiek napiszĂŞ w sprawach Boga, jestem w stanie uzasadniĂŚ w odniesieniu do potrzeb Boga i Jego woli.

© Struski Andrzej de Merowing

Wszelkie Prawa ZastrzeÂżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodÂą autora tekstu oraz podaniem linku do orginalnej strony autorów.